Michou de Bruijn in samenwerking met Ester van de Wiel
# OP STAP MET
Het initiële doel van Stappenplan is via lokale, specifieke en fysieke interventies op kruisingen van verschillende routesin het publieke domein nabij te komen op gepaste afstand. Binnen de opgelegde Covid-19 gerelateerde beperkingen zijn we op zoek gegaan naar nabijheid. Wandelenderwijs verkenden we bestaande routes en routines door stap te gaan met lokale ‘gidsen’. Door mee te lopen met stadswerkers hebben we verschillende routes en routines opgespoord en geanalyseerd. We liepen een dag mee met de stadsgalerist Marleen van Wijngaarden van Murals Inc, met de boswachter Alisa Troost, met de medewerkers van de Schone Stad, met de binnenvaartschippers van het zandschip de Honte en met de vrachtwagenchauffeur die zand van de zandfabriek naar de nieuwe A16 rijdt. Het gaf ons een nieuwe blik op de stad waarin we allebei al jaren wonen. Meelopen met professio- nals die voor hun werk door de stad reizen blijkt een fan- tastische manier om met een frisse blik naar je eigen stad te kijken (#1). Het werk dat onderweg verricht wordt bepaalt op welke dingen een focus ligt. Je leert er anders van kijken en je ziet dingen die je voorheen niet zag (#2).
# VUILGEDICHTEN
Het VuilGedicht is ontstaan door onze observatie van de communicatie tussen burger en medewerkers van de Schone Stad. Via apps als Buitenbeter of MeldeR beïnvloedt de bur- ger de route van deze werkers die van melding naar melding reizen. Grofvuil en afval in onze stad is voor veel Rotter- dammers een ergernis. Gelukkig kunnen we onze observaties delen met de vakmensen van de Schone Stad die het oplos- sen. Via de MeldeR-app kan iedereen een melding plaatsen over bijplaatsingen, zwerfafval, kapot straatmeubilair etc. Van hoekbanken, autobanden, kapotte tv’s, kattenbakken tot lege dozen. Bij deze melding dien je ter verduidelijking van de klacht een omschrijving en een foto plaatsen. Een mooie gelegenheid om in tekst en beeld de Schone Stad werkers op een vrolijke manier aan te spreken en tot actie te laten over- gaan. We introduceren een vriendelijk vorm van communice- ren. Van klacht naar pracht. Een nieuwe manier van melden in de vorm van een VuilGedicht. De omschrijving in woord en/of beeld wordt een VuilGedicht dat de bijplaatsing in een ander daglicht plaatst, ons anders naar de rommel laat kijken. Kortom die de poëzie van de situatie blootlegt als we er aan- dachtig naar kijken. De screenshots van de melding kunnen via een QR-code geupload worden naar een padlet waar de Vuilgedichten met anderen gedeeld worden. Zo helpen wij niet alleen om de stad schoner te maken maar introduceren wij ook een community van Vuil-Dichters. Om het te testen gingen wij op 22 juli op stap met illustrator Rachel Sender en Dichter Miguel Santos.
#MEEREISBURO
We hebben meegereisd met mensen die door de stad reizen voor hun beroep. Zo zijn we ook meegereisd met binnen- vaartschippers. De binnenvaartschippers hebben een eigen taal. Ze communiceren via de radar, via apps, via marifoons, via manieren die voor ons niet gebruikelijk zijn. Meevarend kom je erachter dat zij in dezelfde stad werken als wij maar dat we nooit met ze in contact staan. Zij varen daar door onze stad heen, maar wij zijn hier. De reis die we samen maakte leek een soort van vakantie. Het is als een soort eiland dat zich verplaatst. Ze wonen er terwijl ze onderweg zijn. Het blijkt fascinerend om je onder te dompelen in de wereld van de transporteurs die de stad als hun werkterrein hebben. De reis start aan de Aelbrechtskade in de stad. Eerst lossen we de vracht die gisteren geladen en vannacht ontzilt is bij de zandfabriek in de Spaanse Polder. Daar staan aan de lopende band vrachtwagens klaar die het geloste zand opnieuw laden en vervolgens naar de nieuw aan te leggen A16 snelweg brengen. Leeg koersen we de stad uit. We laten de Mathenes- serbrug, de Nieuwe Binnenwegbrug en de Pieter de Hooch- brug opengaan en verlaten via de sluis, met een mooi zicht op de Euromast en de Chinese boot, de stad en koersen de Maas op. In het zicht van de Noordzee gaan we laden. Het zand wordt met geweld in de boot gebaggerd. Vol varen we terug over de Maas. Industriële uitzichten.We gaan weer de sluis door om de stad in te varen. We zijn net op tijd voor de spits-stremming. Op dezelfde plek als waar we vertrokken, meren we aan. Morgen, overmorgen en alle dagen daarna die nodig zijn om de zandsuppletie van de A16 te voltooien, zal precies dezelfde reis gemaakt worden. We denken dat veel mensen ervan dromen om een keer mee te reizen met een binnenvaartschipper. En dat blijkt heel makkelijk te regelen. Hier lijkt de werkwijze van Stappen- plan ook de te ontwerpen interventie te zijn. We starten een Meereisburo waar je een Meereis kunt boeken: ‘Wil je met ons meereizen? Wil je ook een keer meevaren met een bin- nenvaartschipper? Wil je een keer meerijden met een zand- wagenchauffeur? Meld je aan via de QR-code. Dan regelen we een Meereistour voor je!’. De reis duurt lang. Zo’n 8 uur. Wat kunnen we aan de tour koppelen zodat je ook anders leert leert kijken? Samen met tekentourspecialist Jeffrey de Bruin maken we een variant op zijn tekentours waarbij je on- derweg via kleine opdrachtjes op verschillende plekken aan een ‘Groetjes uit Rotterdam’ ansichtkaart tekent. Al tekenend ontdek je de omgeving waar je doorheen vaart: een brug, een sluis, een schip, de zandfabriek, de euromast. Een deelbare, getekende herinnering aan een mooie Meereis.
# VETTE STREPEN 23 juli 2021
We proberen de wereld van de stadsboswachter Alisa en
die van stadsgallerist Marleen van Murals Inc. met elkaar te verbinden. (1) Een van de taken van de stadsboswachter is het voeren van de vogels en herten in het Kralingse Bos. De stadsboswachter heeft kennis van het dieren menu’s en de foerageerplaatsen. Ze loopt vooral op vrijdag de dierenroute om te schouwen hoe ze het maken. Wij liepen mee op haar ronde langs de voliere, het hertenkamp en park bij Zestienho- ven waar Schotse Hooglanders grazen. (2) Stadsgalerist Mar- leen loopt samen met haar hond een route van huis naar werk en scant de gebouwen op haar route op zoek naar potentiële locaties voor murals. Ze toont ons de kwaliteit van de blinde, uit bakstenen opgetrokken, muren die vooral in de havenge- bieden veelvuldig voorkomen. De bakstenen muren hebben door hun tactiliteit en materialiteit een beeldende kwaliteit van zichzelf en zijn daarmee minder geschikt als drager voor een mural.
# VETTE STREPEN
We brengen deze werelden samen door vette strepen op muren te trekken waar vogels zich tegoed kunnen doen aan een voedzame maaltijd. Een soort van eetbare Murals for Birds. Waar kruisen de routes van de stadsvogels met deze blinde muren? Welke vogels zijn waar? Welke vogels hebben onze voedselsteun nodig? Kunnen we door middel van een gevari- eerd menu een grotere vogeldiversiteit creëren? Welke muren zijn geschikt voor dit nieuwe type Murals for Birds? Marleen maakt geen Murals op bakstenen muren. Die hebben volgens haar een kwaliteit van zichzelf. Zijn ze wel een geschikte drager voor de Vette Strepen? Om mensen te interesseren maken we een tutorial waarin de werkwijze in praktijk gebracht wordt. Een tutorial die aanzet tot handelingen - handelingen waarmee communicatie op gang komt. Actie - Reactie. We nodigen kunstenaar Willem Besselink uit om de Mural for Birds vorm te geven. Hij is een specialist op het gebied van het on site werken met grids en patronen. Van leem gemengd met zaden stuccen we grafische lijnen op een blinde gevel tegenover Murals Inc waarbij we het werk van kunstenaar Bart Lodewijks licht raken. Het patroon van een raampartij verderop in dezelfde gevel bepaalt de gekozen vorm. We la- ten mooie heldere Vette Strepen achter in de stad en wachten af hoe de vogels erop reageren.
Mogelijk gemaakt door Stimuleringsfonds voor Creative Industrie